اشعارزیبای مهدویت

آمدنت چو رستاخیز، عدل گستر است و چون سپیده صبح،

نوید آغازی دوباره برای همه خوبی هاست...

وقت ظهور تو جه شرمنده می شوند ...

آن ها که در دعای فرج کم گذاشتند ...

برگرد ای توسل شب زنده دارها...

پایان بده به گریه ی چشم انتظارها...

از یک خروش ناله عشاق کوی تو ...

حاجت روا شوند هزاران هزارها...

باید برای دیدن تو "مهزیار" شد...

یعنی گذشتن از همگان "محض یار" ها..

این دست ها به لطف تو ظرف گدایی اند...

یا ایها العزیز تمام ندارها ...

عشق گاهی از درد دوری بهتر است..

بیقرارم کرده و گفته صبوری بهتر است..

توی قرآن خوانده ام، یعقوب یادم داده است..

دلبرت وقتی کنارت نیست، کوری بهتر است..!

به چه مشغول کنم دیده و دل را که مدام..

دل تو را می طلبد، دیده تو را می جوید..

دعا پشت دعا برای آمدنت، گناه پشت گناه برای نیامدنت...

دل درگیر میان این دو انتخاب، کدام آخر؟ آمدنت یا نیامدنت؟!

بی خبر از همه عالم زتو خواهم خبری..

دلخوشم گر زتو آید خبر مختصری..

نخواهد رفت...

"آفتاب" به زیارت هیچ کس، بی آنکه سعی کند...

ای خلایق! بنویسید به سنگ لحدم..

من فقط عشق حسین بن علی را بلدم..

ننویسید که او نوکر بدعهدی بود..

بنویسید که او منتظر مهدی بود..

به یاد او همه غم ها ز سینه دور شود..

دلم به غم سیاهیش غرق نور شود..

همیشه منتظرش بودم ای خدا مپسند..

که بعد مردن ما جمعه ی ظهور شود..

دیگر شده ام دچار وسواس بیا..

بدجور به عصر جمعه حساس بیا..

گفتی به عموی خود ارادت داری..

این بار قسم به دست عباس بیا..

تا دلم غافل ز مولا میشود/ پای من سوی گنه، وا میشود

تا مرا نفسم به ذلت میکشد/ مهدی زهرا، خجالت میکشد

کار من تنها دل آزردن شده/ کار مهدی خون دل خوردن شده

روز و شب گویم به خود با واهمه/ من چه کردم با عزیز فاطمه؟

من چرا هرگز نبودم یاورش؟/ من چه گویم در جواب مادرش؟...

تمام راه ظهور تو با گنه بستم/ دروغ گفته ام آقا که منتظر هستم

کسی به فکر شما نیست، راست می گویم/ دعا برای تو بازیست، راست می گویم

من از سرودن شعر ظهور می ترسم/ دوباره بیت و بعدش عبور می ترسم

اگرچه شهر برای شما چراغان است/ برای کشتن تو نیزه هم فراوان است

کسی که با تو بماند، بجانت آقا نیست/ برای آمدن، این جمعه هم مهیا نیست...

یادم باشد، یادت باشد، من و تو همانقدر که ...

در "غیبت" مقصریم، در "ظهور" هم موثریم...

یا این دل شکسته ی ما را صبور کن..

یا لاقال بخاطر زینب ظهور کن..

امشب بیا که روضه بخوانی برایمان..

امشب بساط گریه ما را تو جور کن..

یا چند صفحه مقتل کرب و بلا بخوان..

یا خاطرات عمه خود را مرور کن..

دیگر بتاب از افق مکه ماه من..

دل های شیعه را پر از حس غرور کن..


  ممنونم ازوقتی که گذاشتیدنظریادتون نره !

شهادت حضرت رقیه(سلان الله علیها)

محبتّت خجلم کرده، عمّه! دست بدار    
برای زلف به خون شسته، شانه لازم نیست
به کودکی که چراغ شبش، سر پدر است   

دگر چراغ به بزم شبانه لازم نیست

لحظه های بی قرار

این جا خرابه های شام، منزل گاه اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم است. رقیه با اسیران دیگر وارد خرابه می شوند، اما دیگر تاب دوری ندارد. پریشان در جست و جوی پدر است. امشب رقیه، فقط پدر و نوازش های پدر را می خواهد. امشب رقیه علیهاالسلام است و عمه، امشب رقیه علیه السلام است و سر بابا، امشب ملائک آسمان از غم دختر حسین علیه السلام در جوش و خروشند، امشب شب وداع رقیه علیهاالسلام و زینب علیهاالسلام است. او در آغوش عمه، بوی پدر را به یاد می آورد و دستان پر مهر او را احساس می کرد.
گل نازدانه پدر
رقیه ...رقیه نجیب! ای مهتاب شب های الفت حسین! ای مظلوم ترین فریاد خسته! گلِ نازدانه پدر و انیس رنج های عمه!
رقیه... رقیه کوچک! ای یادگار تازیانه های نینوا و سیل سیلی کربلا! دست های کوچکت هنوز بوی نوازش های پدر را می داد، و نگاه های معصوم و چشمان خسته ات، نور امید را به قلب عمه می تاباند.
رقیه... رقیه صبور! بمان، که بی تو گلشن خزان دیده اهل بیت، دیگر بوی بهار را استشمام نخواهد کرد، تو نوگل بهشتی و فرشته زمینی، پس بمان که کمر خمیده عمه، مصیبتی دیگر را تاب نخواهد آورد.
غربتِ خرابه
یا رب امشب چه شبی است. در و دیوار فرو ریخته این خرابه غزل کدامین خداحافظی را می سرایند؟ زینب، این بانوی نور و نافله های نیمه شب، دستی به آسمان دارد و دستی بر سر رقیه؛ بخواب عزیز برادرم!
باز هم رقیه علیهاالسلام و گریه های شبانه، باز هم بهانه بابا و بی قراری هایش، و این بار شامیان چه خوب پاسخ بی قراریِ رقیه علیهاالسلام را می دهند و سر حسین علیه السلام را نزد او می آورند.
آن شب، هیچ کس توان جدا کردن رقیه علیهاالسلام را از سرِ بابا نداشت. تو با سرِ بابا چه گفتی؟ چشم های پدر، کدامین سرود رفتن را برایت خواند که مانند فرشته ای کوچک، از گوشه خرابه تا عرش اعلا پر کشیدی و غربتِ خرابه را برای عمه به جای نهادی

خدایا شکر خدایا شکر... خدایا شکر... خداا شکری...

خدایا شکر خدایا شکر... خدایا شکر... خداا شکری...

 خدایا شکر که سروصدای همسایه ها را می شنوم این یعنی

توانایی شنیدن دارم.

خدایا شکر در جایی دور جای پارک پیدا کرده ام این یعنی

هم توان راه رفتن و هم اتومبیل برای سوار شدن دارم.

... خدایا شکر که گاهی بیمار می شوم٬ این یعنی

 به یاد آورم که اغلب اوقات سالم هستم.

خدایا شکر که لباس هایم کمی برایم تنگ شده اند این یعنی

 غذای کافی برای خوردن دارم.

خدایا شکر که در پایان روز از خستگی از پا می افتم این یعنی

 توان سخت کار کردن را دارم.

خدایا شکر که هر روز صبح باید با زنگ ساعت بیدار شوم این یعنی من هنوز زنده ام

خنکای بهشت

تو میتوانی.......... تو متوانی روسری نصفه نیمه ات را هی برداری و دوباره بزاری میتوانی گاهی بادبزنش کنی میتوانی مانتوی سفید کوتاه نازک چسبان بپوشی تا گرمت نشود میتوانی شلواری بپوشی که دمپایش تا صندل ات 20 سانتیمتر فاصله داشته باشد میتوانی جوراب هم نپوشی لاک هم لابد خنک کننده است بستنی هم لیس بزن روی نیمکت پارک بوی ادکلنت هم میتواند تا 10 متر پشت سرت تعقیبت کند فرض کن اینها بلد نیستند مثل تو باشند فرض کن اینها عادت کرده اند به این پارچه ی سیاه در این گرما فرض کن گرمشان نمیشود فرض کن تو روشنفکری و اینها امل آخر تو چه میدانی چادر ترنم عطر یاس در فضای غبار آلود دنیاست آخر تو چه میدانی حجاب خنکا و زیبایی به وجود هر دختر مینشاند تو میتوانی خوش باشی به عرق نکردن در دنیا خنکای بهشت گوارایتان دختران